Δεν είχαμε κανένα λόγο να γράψουμε για τον "ανεκδιήγητο" (όσον αφορά το νεοορθόδοξο λόγο του) μουσικοσυνθέτη που για μας έχει τελειώσει ήδη από την δεκαετία του 1980 από τον δίσκο τραπεζάκια έξω λοιπόν, ωστόσο οι δηλώσεις του για τους μετανάστες μας προκάλεσαν τη μνήμη μιας και από τους τάχατες "πνευματικούς" άνδρες αλλά και τη λεγόμενη "διανόηση", όσο και να ξεφεύγουν μπουρδολογίες, δεν μπορεί να φτάνουν στα όριο του απώτατου απόπατου.Αυτά που θα γράψουμε αποτελούν και σχόλια που είχαμε κάνει στο ιστολόγιο του varometro, εξάλλου αυτή τη γνώμη την είχαμε πολλά χρόνια και την επανατυπώνουμε για μια ακόμη φορά με αφορμή τις βόμβες υδρογόνου από τον κ. Σαββόπουλο.
"Ανεξάρτητα με την πορεία του κυρ – Νιόνου που αναμφισβήτητα είναι ετεροβαρής και αμφιλεγόμενη και ανεξάρτητα με τις κατά καιρούς μπουρδολογίες που έχει εκφέρει και ξεστομίσει σε μια σειρά από συνεντεύξεις του, ένα πρέπει να κρατήσουμε κυρίως από τη στάση του στην δεκ του ’80. Την πιο κρίσιμη κατ’ εμάς μεταπολεμική δεκαετία για τον εκσυγχρονισμό του καπιταλισμού στην Ελλάδα.
Αυτό που αναδύεται και ο εν λόγω αναδείχνει τελικά πως ο εν λόγω ήταν η πιο γνήσια φωνή, η πιο ατόφια καλλιτεχνική ηθική δικαίωση του τότε "πατριωτικού" ΠΑΣΟΚ. Ήταν αυτός που βοήθησε τα μάλα για τον εν λόγο εκσυγχρονισμό (και στην τέχνη) εκπαραθυρώνοντας τελικά το πολιτικό τραγούδι και την στρατευμένη μορφή της από την κεντρική σκηνή προσφέροντας την τέχνη του τίποτα με μπόλικο καθόλου. Ο αποπροσανατολισμός και η αποθέωση της βλακείας στο κατακόρυφο. Τα τραγουδάκια της διαμαρτυρίας για το "χάσμα των γενεών" και τα άλλα της ερωτικής απογοήτευσης του σκυλάδικου από τα τραπεζάκια του ωχαδερφισμού και της ατομικιστικής ευμάρειας, αλλά και της τιποτένιας αισθητικής του σκοταδιστικού νεορθόδοξου προανατολισμού, έφερναν στο πάνθεον της πολιτικής του πολιτισμού του μακαρίτη του Γιαννόπουλου και του Κατσιφάρα ένα προωθούμενο, ιδιότυπο και εκμοντερνισμένο εκφασισμό της κοινωνίας.
Να υπενθυμίσουμε πως στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου το 2008 έδινε συναυλίες στις περιοδείες του υποψηφίου του ΔΗΣΥ κ. Κασουλίδη, όπου κοινό του ήταν και κάτι φασιστοειδή που φώναζαν “φωτιά φωτιά στα κόκκινα σκυλιά”, σαν άλλοι απόγονοι του υπεύθυνου για την τραγωδία της Γεωργίου Γρίβα.
Όλα τα παραπάνω που αφορούσαν την δεκ του 1980 και την προσωπικότητα του Νιόνου, τα ζήσαμε και είναι τμήμα των μετ εφηβικών μας εικόνων, που μας σημάδεψαν και δυστυχώς μας προσγείωσαν πολύ απότομα.
Τα “μαζικά” πρότυπα όπως ο Νιόνιος και μια σειρά άλλοι (προ και μεταγενέστεροι) όπως πχ. “ο ανανήψαντας” Οικολόγος Πράσινος Αντωνάκης (λίγο αργότερα δίδαξαν το πρότυπο του "φτύνε εκεί που έγλυφες" και με την πρώτη κακοκαιριά πως να εγκαταλείπεις την όποια βάρκα στην οποία λίγο πριν ήσουν καπετάνιος). Αυτά τα μαζικά πρότυπα του ΠΑΣΟΚ και της δεκ του ’80, είχαν κάτι απ’ τη μυθολογία της αντίστασης, αλλά μόνο τη μυθολογία της. Φυσικά στο τέλος αποδείχτηκαν πολέμιοι της, όπως πολλοί πρώην πολέμιοι της έτρεχαν για να πάρουν την σύνταξη της Ε.Α. ενώ ήταν αποδεδειγμένα πολέμιοι της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα συμπολεμιστές των Βουλγάρων κατακτητών και μέλη συμμοριών όπως αυτή του Τσαούς Αντών στη Δράμα.
Τα δικά μας πρότυπα ήταν άλλα και δεν είχαν σχέση με τους "Χατζατζάρηδες" του ΠΑΣΟΚ civilization, οι πραγματικοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι τίμιοι και σιωπηροί παππούδες, αυτοί οι γίγαντες που ποτέ τους ούτε καν ψέλλισαν για τους αγώνες τους, όπως κάτι θεατρινίζουσες φιγούρες που δεν ήταν ποτέ πουθενά..
Τα “μαζικά”- “μαγικά” πρότυπα της δεκ του ’80 και των αρχών του ’90, άνηκαν στην κατηγορία του ιδιόμορφου πολιτικό-πολιτιστικού συμπλέγματος του “νεόκοπου” κοσμοπολιτισμού που η σοσιαλδημοκρατία πρωτοστάτησε για τη δημιουργία του και ο Α. Ανδριανόπουλος αποκαλούσε το καλύτερο φάρμακο για την αποκομμουνιστικοποίηση της χώρας το 1980, μέμφοντας την τότε βίαιη πρακτική Rangers των Σαμαρά - Μιχαλολιάκου στην τότε ΟΝΝΕΔ που τελικά έγιναν οι διάφοροι πυρήνες των κάθε λογής Εξαρχείων λίγο αργότερα.
Εκεί σε αυτό το χώρο ανήκει και ο Νιόνιος, που όσο κι αν εγέρασε κι άσπρισε(κούρεψε) το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου