Η μουσική των Cranes είναι σα τρεχούμενο νερό, βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο cold wave των Cocteau Twins, τις νεο-ρομαντικ μουσικές ανταύγειες των This Mortal Coil και τις φευγαλέες ηλεκτρικές πινελιές των Echo & the BUNNYMEN, αναδείχνοντας τη βασανιστική ασυμφωνία ανάμεσα στο υποκειμενικό ιδανικό και την ατομική αντίληψη για το ωραίο, απέναντι στην σκληρή κοινωνική πραγματικότητα του καπιταλισμού, με αποτέλεσμα να αναπαράγουν υπέροχα τραγούδια που όμως σπέρνουν την μελαγχολία.
Οι Cranes δημιουργήθηκαν το 1989 και συνεχίζουν να βγάζουν υλικά με τελευταίο αυτό που για τίτλο φέρει το ίδιο τους το όνομα, το οποίο κυκλοφόρησε το 2008, συνεχίζοντας μουσικά να διαπερνούν απ' τις ίδιες μουσικές πλευρές και στιχουργικά να αναπτύσσουν "μεταφυσικά"(αντί-διαλεκτικά δηλαδή) σχήματα που κινούνται σε αντιεπιστημονικής φύσης μαθηματικά μοντέλα που μπορούν να βρεθούν στη φύση(fractals);
Τραγουδούν για το χωροχρόνο και τις πύλες που τον καταργούν, για την ιστορία της φύσης που θεωρούν πως είναι κυκλική και όσο και αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά πάντα είμαστε ένα βήμα πριν την επανάληψη.
Αντιδραστικές θεωρήσεις με μπόλικο υποκειμενικό ιδεαλισμό; Ναι, δεν θα διαφωνήσουμε καθόλου. Ναί είναι έτσι ακριβώς, ωστόσο δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η γενιά που μεγάλωσε στη Βρετανία στις δεκ του '80 και του '90, θεωρητικά μπολιάστηκε σε αυτού του τύπου τις κατευθυνόμενες (απ' τη μουσική βιομηχανία και τον εξελιγμένο κοσμοπολιτισμό της) θεωρητικές επιδράσεις και φυσικά το όλο κλίμα που επίσης διαμορφώνονταν και με τη βοήθεια των συνθηκών της εποχής.
Ράδιο Κολλεκτίβα
SONG: SLIDE
SONG:EVERYWHERE
SONG:INESCAPABLE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου